Ανατρέπουμε το Μνημόνιο Ανατρέπουμε τη Συγκυβέρνηση Συντάχθηκε απο Ε.Ρ.Α- Αυτόνομη Παρέμβαση -Ιωαννίνων    ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ -Ε.Ρ.Α.- ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εκπαιδευτικών Ν. Ιωαννίνων Συνάδελφοι/σσες η 82η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ γίνεται σε μία περίοδο που η τρόικα – εσωτερικού & εξωτερικού- σημαδεύει βαθιά τον τόπο μας και αλυσοδένει τον Ελληνικό Λαό στα Μνηµονιακά πλαίσια μιας ασφυκτικής λιτότητας σ’ όλα τα πεδία της κοινωνικής, εθνοτικής και πολιτικής συγκρότησης: δημοκρατικά, ηθικά, οικονομικά, πολιτιστικά, επιστημονικά, εκπαιδευτικά... Τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώθηκαν και οδήγησαν στον εφιάλτη της ανεργίας ενάμιση εκατομμύριο εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η εξουθενωμένη Ελληνική Δημοκρατία συρρικνώνεται και ιδιωτικοποιείται. Οι εργαζόμενοι απολύονται ή ντύνονται στο χακί (επίταξη) από τη συγκυβέρνηση. Αυξάνεται ο εθνικισμός, ο ρατσισμός κι ο εκφασισμός της κοινωνίας. Το Δημόσιο Σχολείο βρίσκεται σε τροχιά διάλυσης Με τις πολιτικές στρατηγικές του φτηνού δημόσιου σχολείου & της πανάκριβης ιδιωτικής εκπ/σης. Με τα δημόσια σχολεία στο όριο της στοιχειώδους λειτουργίας τους. Με τους εκπαιδευτικούς στη δίνη της πειθαρχίας & της υποταγής μιας ψευδεπίγραφης αξιολόγησης. Και ο μαύρος κατάλογος συνεχίζεται … η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων το ασφαλιστικό καταρρέει η μισθολογική εξαθλίωση και διαρκή κουρέματα οι επιτάξεις & στρατικοποίηση του δημόσιου βίου οι καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων η αύξηση των μαθητών στα τμήματα η απαξίωση και υποβάθμιση της Προσχολικής Αγωγής η απορρύθμιση της Ειδικής Αγωγής Ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη: Ανεργία για το σύνολο σχεδόν των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών                             Υποχρεωτικές μετακινήσεις και μεταθέσεις σ’ οποιαδήποτε περιοχή της χώρας Νέες συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων και συμπτύξεις τμημάτων Αύξηση ωραρίου Απολύσεις, μέσω της αξιολόγησης και κατηγοριοποιήσεις σχολείων και εκπαιδευτικών                                          Βιομηχανία κατασκευής επιόρκων & κατασυκοφάντησης των δικαιωμάτων των εκπ/κών Ασταμάτητα κουρέματα των μισθών μας, του εφάπαξ και των συντάξεων Ποινικοποίηση της κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης.      Έχουμε απέναντί μας μια τροϊκανή ξενόδουλη Κυβέρνηση που καταστέλλει βίαια τους αγώνες που διαπομπεύει και ντύνει στο χακί όσους απεργούν που σέρνει στα δικαστήρια όσους αντιστέκονται που χτυπά απευθείας τη Δημοκρατική λειτουργία του Πολιτεύματος της Ελλάδας.        Η δική μας πρόταση - Οραματιζόμαστε ένα σχολείο: δημοκρατικό, σύγχρονο, αυτοδιοικούμενο, ανοικτό στην κοινωνία χωρίς ταξικές διαφορές, χωρίς αποκλεισμούς που σέβεται τις ανάγκες του μαθητή        που δίνει έμφαση στην κριτική και δημιουργική σκέψη που δίνει ευτυχία & δημιουργική ζωή στα παιδιά   Η ιστορία ωστόσο δείχνει ότι: «…όποιος για το δίκιο δεν παλεύει,θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς …» ü  Χρέος μας λοιπόν να κοιτάμε με αξιοπρέπεια τους μαθητές μας και τους γονείς τους στα μάτια ü  Χρέος μας να αγωνιζόμαστε για μια Δημόσια Παιδεία που εξυψώνει τις ανθρώπινες ζωές και δεν τις ταπεινώνει ü  Χρέος μας να υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες τσακίζοντας κάθε φόβο που καλλιεργούν οι τροϊκανοί της συγκυβέρνησης και οι πιστολέρο της χρυσής αυγής ü  Χρέος μας να αγωνιζόμαστε για την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων που διαλύουν το Λαό ü  Συνταγματικό μας Χρέος να ανατρέψουμε τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις που τα υλοποιούν ü  Πολιτικό μας Χρέος να εκλέξουμε μια Ριζοσπαστική Κυβέρνηση που να στηρίζει τον Ελληνικό Λαό και να συμπορεύεται μαζί του για Εθνική Ανεξαρτησία – Δημοκρατία - Δικαιοσύνη Στις εκλογοαπολογιστικές Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου μας και της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (82η Γ.Σ.) ανατρέπουμε το ΠασοκοΔεξιό συνδικαλιστικό κατεστημένο. Αλλάζουμε τους συσχετισμούς. Δίνουμε προοπτική και ελπίδα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι   ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ -Ε.Ρ.Α.- ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εκπαιδευτικών Ν. Ιωαννίνων ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ Π.Ε. Νομού Ιωαννίνων την Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013 στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας στο Du Lac Συμμετέχουμε ενεργά στηρίζουμε αγωνιστικά το ενωτικό ψηφοδέλτιο Αγωνιζόμαστε για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Λαϊκή Κυριαρχία στην Ελλάδα Ανατρέπουμε την συγκυβέρνηση του Μνημονίου με τους αγώνες μας και την ψήφο του Ελληνικού Λαού   ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ -Ε.Ρ.Α.- ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εκπαιδευτικών Νομού Ιωαννίνων ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ για το Διοικητικό Συμβούλιο Γαλάνης Βαγγέλης του Κωνσταντίνου Γεωργούλας Γεώργιος του Πέτρου Ζήνδρος Βασίλης του Δημητρίου Κωνσταντής Κωνσταντίνος του Γεωργίου Κωστανάσιος Λάζαρος του Γεωργίου Ντάφης Βασίλης του Δημητρίου Μπαλαμάτσια Μαρίνα του Ηλία Μοσχίδου Μαίρη του Σταύρου Παπαστεργίου Ελένη του Στεργίου Σταύρου Αλεξία του Χριστοφόρου Στέφος Ιωάννης του Θεοδώρου Τζαχρήστας Δημήτριος του Χρήστου Φλώρου Βασιλεία του Ευαγγέλου Χαρίσης Όμηρος του Μιχαήλ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ για την Εξελεγκτική Επιτροπή Βενέτης Κωνσταντίνος του Βύρωνα                      Ευσταθίου Μηνάς του Ανδρέα                       Παπαγιάννης Κωνσταντίνος του Δημητρίου Αγωνιζόμαστε για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Λαϊκή Κυριαρχία στην Ελλάδα για αξιοπρεπείς μισθούς & συντάξεις για δημόσιο δημοκρατικό σχολείο για ελεύθερο & αυτόνομο συνδικάτο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ -Ε.Ρ.Α.- ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εκπαιδευτικών Νομού Ιωαννίνων ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ Αντιπρόσωποι για την 82η Γ.Σ. της ΔΟΕ Αμελαδιώτη Αλεξάνδρα-Μαρία του Γεωργιου Βενέτης Κωνσταντίνος του Βύρωνα Γαλάνης Βαγγέλης του Κωνσταντίνου Γεωργούλας Γεώργιος του Πέτρου Ευσταθίου Μηνάς του Ανδρέα Ζήνδρος Βασίλης του Δημητρίου Κωνσταντής Κωνσταντίνος του Γεωργίου Κωστανάσιος Λάζαρος του Γεωργίου Μοσχίδου Μαίρη του Σταύρου Μπαλαμάτσια Μαρίνα του Ηλία Ντάφης Βασίλης του Δημητρίου Παπαστεργίου Ελένη του Στεργίου Σταύρου Αλεξία του Χριστοφόρου Στέφος Ιωάννης του Θεοδώρου Τζαχρήστας Δημήτριος του Χρήστου Φλώρου Βασιλεία του Ευαγγέλου Χαρίσης Όμηρος του Μιχαήλ Το ρόλο του κυβερνητικού και του μικροκομματικού συνδικαλισμού τον ζήσαμε και τον πληρώνουμε ακριβά τόσο σε τοπικό όσο και εθνικό επίπεδο (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ). Σ’ αυτές τις εκλογές πρέπει να τους αποδυναμώσουμε και να δώσουμε μια άλλη προοπτική στο Σύλλογό μας και τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας. Στις 6 Ιουνίου 2013 Στηρίζουμε & Ψηφίζουμε το Ψηφοδέλτιο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ –Ε.Ρ.Α.- ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εκπαιδευτικών Ν. Ιωαννίνων Τελευταία Ενημέρωση στις Τρίτη, 28 Μάιος 2013 08:09

Αυτόνομη Παρέμβαση: Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ αρνούνται και πάλι να κηρύξουν Απεργία

Ημερομηνία: 15/05/2013 21:05

Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ αρνούνται και πάλι να κηρύξουν Απεργία

H Αυτόνομη Παρέμβαση, η οποία ζήτησε την έκτακτη συνεδρίαση των Εκτελεστικών Επιτροπών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, προκειμένου να υιοθετηθεί το αίτημα της γενικής συνέλευσης των προέδρων όλων των ΕΛΜΕ της χώρας, να πραγματοποιηθεί γενική απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, την Παρασκευή 17 Μαΐου ενάντια στην επιστράτευση των εκπαιδευτικών δηλώνει τα εξής:


Εξαντλήσαμε όλα τα περιθώρια μέχρι την τελευταία στιγμή και περιμέναμε μέχρι τις 8μμ μήπως και οι πλειοψηφίες αλλάξουν στάση και λάβουν σχετική απόφαση.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απάντησε με ανακοίνωση, απορρίπτοντας το αίτημα των εκπαιδευτικών και υιοθετώντας ουσιαστικά τη βασικήεπιχειρηματολογία της κυβέρνησης, ότι δηλ."...η παιδεία δεν προσφέρεται για άγονες αντιπαραθέσεις και πολύ περισσότερο για συγκρούσεις με θύματα τα παιδιά", επιρρίπτοντας ουσιαστικά την ευθύνη στους καθηγητές και την ΟΛΜΕ.


Από την άλλη πλευρά η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ τηρεί σιγή ιχθύος και ορίζει συνεδρίαση για αύριο Πέμπτη 16/05/2013 στις 9πμ, καθιστώντας δύσκολη έως αδύνατη την οργάνωση οποιασδήποτε κινητοποίησης, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση μας  ότι η  ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) και με την ανοχή του ΠΑΜΕ με τη στάση της υπονομεύει τον αγώνα των εκπαιδευτικών.


Οι αυταπάτες που προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν κάποιοι και καθυστερούσαν τη σύγκληση των οργάνων, για αλλαγή τάχα της στάσης της κυβέρνησης διαψεύσθηκαν οικτρά από τις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου.


Οι εργαζόμενοι που στέκονται στο πλευρό των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών, θα κρίνουν αυστηρά την στάση των πλειοψηφιών στην ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και θα παλέψουν για την ανατροπή τους.

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί- ο (εκπαιδευτικός) μπαμπάς μου

Ημερομηνία: 11/05/2013 16:05 ΣΤΟ LEFT .GR

Της Όλγας Στέφου

"Τώρα στα ξεχωρίσματα/ Έλα, γιε μου, να φιληθούμε"

Οι δυο γονείς μου είναι εκπαιδευτικοί, απ'αυτούς που "υπονόμευαν το μέλλον των παιδιών" κι έκαναν απεργίες. Απ'αυτούς τους δασκάλους που τώρα περισσεύουν.  Απ'αυτούς που για χρόνια ζούσαν χωριστά, γιατί δεν τους διόριζαν στο ίδιο μέρος.


Έτσι ο μικρός μου αδερφός κι εγώ, όταν η φιλόλογος μητέρα μας μετακινούνταν σε διαφορετικά σχολεία, ζούσαμε μακρυά απ'τον πατέρα μας. Άλλη φορά, ζήσαμε χωρίς τη μητέρα μας για τον ίδιο λόγο. Πάνε περίπου 15 χρόνια από τότε. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και τώρα, ήταν υποχρεωμένοι στα πρώτα χρόνια της δουλειάς τους να ζουν νομαδικά, από μέρος σε μέρος, χωρίς τις οικογένειές τους. Για εμάς που ήμασταν παιδιά, η λύπη ήταν ανυπόφορη. Η μητέρα μας, όπως παλιότερα η δική της μητέρα, έφευγε απ'τον τόπο της για να δουλέψει. Ήμασταν εσωτερικοί μετανάστες κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό.


Συνέβαινε οπωσδήποτε το ίδιο και σ'άλλες οικογένειες άλλων εργαζόμενων, όμως η διαφορά είναι πως εμείς ζούσαμε μακρυά ο ένας από τον άλλον, μεγαλώναμε με τον πατέρα μας στο τηλέφωνο να λέμε τα νέα μας κάθε απόγευμα στις οχτώ. Κάποτε πια γυρίσαμε και ζήσαμε μαζί. Τις τελευταίες μέρες, η μητέρα μας αποφάσισε να απεργήσει για τον εαυτό της, για τους μαθητές της, για όλους αυτούς που θα αναγκαστούν να φύγουν απ'τον τόπο τους, όπως έπρεπε εκείνη να κάνει.


Αν η ανεργία κι η φτώχεια είναι ο πρώτος κίνδυνος, η μετακίνηση είναι ο δεύτερος για τους εκπαιδευτικούς. Η αύξηση του ωραρίου δεν είναι για όλους. Είναι για τους "τυχερούς". Οι άτυχοι δε θα μπορούν να καλύψουν τις προβλεπόμενες ώρες εργασίας και θα πρέπει να πάνε σε άλλα σχολεία.
Η μετακίνηση των εκπαιδευτικών από τόπο σε τόπο πάντοτε ήταν κακώς σχεδιασμένη (όταν ο νεοδιόριστος από πχ. τα Γιάννενα πήγαινε στην Κέρκυρα, τη στιγμή που ο νεοδιόριστος Κερκυραίος πήγαινε κάπου αλλού), τώρα, όμως, είναι διαφορετικά με την απόλυση να περιμένει στη γωνία.  Κι είναι σαν επίτηδες σχεδιασμένο έτσι το πλάνο των μεταθέσεων, που να μην μπορεί να γίνει κατανοητό στο ευρύ κοινό. Αλλά πλέον η ανάγκη δε χωράει συμβιβασμούς.

Από το πρώτο λεπτό που οι καθηγητές αποφάσισαν κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση καταδίκασε με επιστράτευση. Αυτή είναι κι η μεγαλύτερη απόδειξη του δίκαιου των αιτημάτων τους, πότε οι προνομιούχοι είχαν τέτοια μεταχείριση από τον κρατικό μηχανισμό; Πόσο δύσκολο είναι να σκεφτούμε πως χωρίς δασκάλους δεν υπάρχουν μαθητές; Πώς γίνεται να απαιτείς από ανθρώπους με τσεκουρεμένους μισθούς, μακρυά απ'τις οικογένειές τους, χωρίς υλικές υποδομές (ας είναι καλά η Άννα Διαμαντοπούλου), πώς περιμένεις από ανθρώπους που από ένα ήδη γεμάτο ελλείψεις δημόσιο σχολείο θα πάνε σε ένα ακόμη χειρότερο, να μπορέσουν σταθούν μέσα σε μία σχολική αίθουσα;


Χρόνια τώρα προσπαθούν να αλλάξουν το μοντέλο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα κι από δημόσια να μετατραπεί σε ιδιωτική. Τα Μνημόνια ήταν η καλύτερη αφορμή, μέσα σε μία τριετία κατάφεραν να πετύχουν όσα εκείνοι πάλευαν χρόνια ολόκληρα. Τους έχουμε, όμως, νέα: Όταν τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, όταν οι γονείς δεν μπορούν να τους αγοράσουν ακόμα και τα τετράδια, τότε έχετε ήδη χάσει. Κανένας δε μένει απαθής για πάντα.


Σήμερα ο Άδωνις Γεωργιάδης ούρλιαζε σε πρωινή εκπομπή πως "Όποιος καθηγητής δεν πάει στη δουλειά του, θα απολυθεί". Καμία έκπληξη, την ευκολία αυτής της κυβέρνησης να αποφασίζει και να διατάζει την έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Τώρα αποφάσισε να δολοφονήσει τη δημόσια εκπαίδευση χτυπώντας από τη μία στη ζωή κι από την άλλη στην αξιοπρέπεια των καθηγητών. Στην Ήπειρο γι' αυτούς που έφευγαν, τραγουδούσαν μοιρολόγια- ο ξενιτεμένος θεωρούνταν νεκρός. Αλλά κανένας δεν αντέχει να μοιρολογά για πάντα.

Εκεί που δολοφονείται η δημόσια εκπαίδευση κάποιοι βλέπουν "καπρίτσια"

Ημερομηνία: 08/05/2013 16:12

Η ΟΛΜΕ ξεσηκώνεται απέναντι στη δολοφονία της δημόσιας εκπαίδευσης και τα καθεστωτικά ΜΜΕ μιλάνε για "καπρίτσιο".

Άσχετα από το αν τελικά θα προκηρυχθεί απεργία εντός των Πανελλαδικών εξετάσεων, είναι τουλάχιστον χυδαίο να παρουσιάζεται ως βασικό πρόβλημα των εκπαιδευτικών η αύξηση του ωραρίου τους κατά δύο ώρες τη βδομάδα.

Ας πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή. Εδώ και λίγες μέρες τα καθεστωτικά ΜΜΕ (ανάμεσα σ'αυτά και τα κρατικά μέσα) έχουν βαλθεί να πείσουν το κοινό ότι οι καθηγητές προειδοποιούν με απεργίες με μοναδικό αίτημα να μην αυξηθεί το ωράριό τους. Υπερτονίζεται, μάλιστα, η αύξηση των δύο ωρών, συχνά συνοδευόμενη από το σχόλιο "μα καλά, τι θα πάθουν για δυο ώρες παραπάνω".  Κι όντως, δε μοιάζει τόσο φοβερό. Έλα όμως που συνοδεύεται από μια σειρά μεταθέσεων, αφού πολλοί εκπαιδευτικοί με τη νέα αύξηση δε θα μπορούν να συμπληρώσουν το προβλεπόμενο 75% του ωραρίου τους και θα υποχρεούνται να μετακινηθούν...  Έλα όμως που αυτή η αύξηση του ωραρίου είναι σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών και όχι του Παιδείας!

Συγκεκριμένα, οι αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών προκύπτουν από νομοσχέδιο  του υπουργείου Οικονομικών που ψηφίστηκε   στη Βουλή και  προβλέπει μείωση των αναπληρωτών μέσω της αύξησης των ωρών διδασκαλίας για το μόνιμο διδακτικό προσωπικό της δημόσιας εκπαίδευσης.  Αυτές οι αλλαγές είναι μνημονιακές επιταγές όπως προκύπτουν από το Μεσοπρόθεσμο σχέδιο.

Κοντά σ'αυτά, το νομοσχέδιο του ΥΠΟΙΚ  προβλέπει περικοπές της τάξης του 14,2% στις δαπάνες εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας. Συνεπώς, οι πραγματικές δαπάνες από τον τακτικό προϋπολογισμό για την εκπαίδευση οδηγούνται στο 2,15% επί του ΑΕΠ το 2016. Αν σ'αυτά προσθέσουμε τις περικοπές στους μισθούς των εκπαιδευτικών και την επικείμενη αξιολόγηση που προετοιμάζει απολύσεις, δε φαίνεται καθόλου παράλογη η στάση της ΟΛΜΕ που προαναγγέλλει κινητοποιήσεις.

Την ίδια ώρα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ σωπαίνουν μπροστά στην αργή δολοφονία της δημόσιας Παιδείας, όπως σώπαιναν διαχρονικά. Ίσως επειδή θυμούνται πως οι πανεκπαιδευτικοί αγώνες μπορούσαν κάποτε να ρίχνουν υπουργούς. Στο διά ταύτα, όμως, οι εκπαιδευτικοί δέχονται έναν πόλεμο επικίνδυνο κι απάνθρωπο. Από το στυγνό κυνισμό του υπουργείου Παιδείας που ανακοίνωσε τα κουπόνια σίτισης των εκπαιδευτικών, ως το πολύ μεγαλύτερο, την αξιολόγηση και τις απολύσεις, οι καθηγητές χτυπιούνται και στην επιβίωση αλλά και στην αξιοπρέπειά τους.

Κι εκεί που κάποιοι μιλάνε για "καπρίτσια" διακυβέβευται η ίδια η ύπαρξη της δημόσιας Παιδείας.


Όλγα Στέφου

ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΙ  ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ 

 

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

 

Μετά βαΐων και κλάδων, κάτω από τους ήχους των προπαγανδιστικών μηχανισμών μαζικής αποβλάκωσης και αλλοτρίωσης που με τη «λογική» του κοινωνικού αυτοματισμού μεθοδικά αναλαμβάνουν τη συκοφάντηση και τον ηθικό διασυρμό κάθε κλάδου εργαζομένων, η τρικομματική κυβέρνηση θεσμοθετεί μέτρα εναντίον τους στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδος» και του «εθνικού συμφέροντος». Το νέο πολυνομοσχέδιο της Τρόικα και της κυβέρνησης αποτελεί το κύκνειο άσμα εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων ολόκληρου αιώνα, αφού προωθεί τις απολύσεις σε όλο το δημόσιο. Εξοπλίζει την φοροληστεία και την αρπαγή καταθέσεων και ακινήτων! Ειδικότερα οι εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται σε αύξηση του ωραρίου τους, μέχρι και τέσσερις ώρες, αύξηση κατά 25% σε συνδυασμό με έναν κυκεώνα μέτρων που επιδεινώνουν τις συνθήκες εργασίας τους και άσκησης του παιδαγωγικού τους έργου. Στο όνομα του εξορθολογισμού η τρικομματική κυβέρνηση και η Τρόικα επιφέρουν αλλεπάλληλα πλήγματα στη δημόσια εκπαίδευση συρρικνώνοντας το σχολικό δίκτυο και τον αριθμό των εκπαιδευτικών και διαμορφώνοντας ένα καθεστώς εργασιακής τρομοκρατίας και εξάντλησης που επιδεινώνει τις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου.

Η πραγματικότητα για το ωράριο και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών σε Ελλάδα και ΕΕ  

Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα οι Μυτχάουζεν της πολιτικής και των ΜΜΕ παραπλανούν την κοινωνία προπαγανδίζοντας για τις λίγες ώρες εργασίας των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, χωρίς να ξεκαθαρίζουν τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο ωράριο διδασκαλίας και το συνολικό ωράριο εργασίας. Είναι γνωστή η αλχημεία του Υπουργείου Παιδείας δίνοντας τα στοιχεία στο Δίκτυο Ευρυδίκη αναφέρει μόνο το καταληκτικό διδακτικό ωράριο των 16 ωρών! Το ίδιο συμβαίνει και στα στοιχεία που έχουν δοθεί στον ΟΟΣΑ. 

 Στην πραγματικότητα το διδακτικό ωράριο των καθηγητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αρχίζει από τις 21 ώρες την εβδομάδα και αποκλιμακώνεται ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας σε 19, 18 και τελικά 16 μετά την εικοσαετία. Ταυτόχρονα, όμως, το ωράριο εργασίας φτάνει μέχρι τις 30 ώρες, τουλάχιστον, υποχρεωτικά, αλλά στην πράξη μπορεί να υπερβαίνει και τις 40 και περιλαμβάνει  ένα πλήθος γραφειοκρατικών εργασιών και καθηκόντων, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο! Αν συνυπολογίσουμε και την εργασία στο σπίτι, που συνίσταται στην προετοιμασία της διδασκαλίας για την επόμενη μέρα και τη διόρθωση των συχνών γραπτών εργασιών των μαθητών, προκύπτει ένας αυξημένος όγκος ωρών που ξεπερνά, κατά πολύ, το ημερήσιο οκτάωρο!

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης η πλειονότητα των εκπαιδευτικών απασχολείται ενεργά με τη διδασκαλία μαθητών από 18 έως 20 ώρες την εβδομάδα, εξαιρώντας προκαθορισμένα διαλείμματα και άλλους χρόνους επαφής με μαθητές που δεν περιλαμβάνουν τη διδασκαλία. Από τα στοιχεία διαπιστώνουμε ότι ο μέσος όρος διδακτικών ωρών για τους εκπαιδευτικούς των 25 χωρών από τις 27 της Ε.Ε. για την κατώτερη Δ.Ε. είναι 19,1 και για αυτούς της ανώτερης Δ.Ε. είναι 18,4. Στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει αντίστοιχος διαχωρισμός, ο μέσος όρος διδασκαλίας είναι 18,5, αντίστοιχος του μέσου όρου Ε.Ε. (19,1 και 18,4). Όσον αφορά τους Έλληνες εκπαιδευτικούς προκύπτει ότι ως προς το χρόνο εργασίας συνολικά σε ετήσια βάση στο σχολείο είναι 1.170 ώρες για το γυμνάσιο και το λύκειο, ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 1.199 για την κατώτερη και 1.166 για την ανώτερη β/θμια εκπαίδευση και για την ΕΕ/19 είναι 1.133 και 1.108 αντίστοιχα. Ο μέσος όρος των καθαρών εργάσιμων εβδομάδων για τους εκπαιδευτικούς κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους είναι 38,6 εβδομάδες, ενώ στην Ελλάδα οι εργάσιμες εβδομάδες για τους εκπαιδευτικούς είναι 39, λίγο πάνω από το μέσο όρο ΕΕ/27. Όσον αφορά το διαθέσιμο χρόνο στο σχολείο από τις χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία ο μέσος όρος είναι 27.5 ώρες και για την κατώτερη και για την ανώτερη β/θμια εκπαίδευση, ενώ για την Ελλάδα είναι 30 ώρες. (Στοιχεία ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ - ΟΟΣΑ)

 Σε γενικές γραμμές, οι χώρες τείνουν να μειώνουν τον εβδομαδιαίο διδακτικό χρόνο των εκπαιδευτικών στην κατώτερη και στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μόνο η Βουλγαρία και η Ρουμανία ουσιαστικά αυξάνουν τον αριθμό των ωρών για τους εκπαιδευτικούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Άλλωστε σύμφωνα με έρευνα της Unesco προκύπτει ότι μια ώρα εργασίας των εκπαιδευτικών ισοδυναμεί με τέσσερις άλλων κλάδων εργαζομένων. Άρα ένα εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο 21 ωρών ισοδυναμεί με 84 ώρες!

 

Μισθολογική εξαθλίωση - εργασιακή ομηρία

 

Έτσι, ίσως, μπορεί να κατανοηθεί τι σημαίνει για τον εκπαιδευτικό και την ποιότητα της εκπαίδευσης ακόμα και μια ώρα αύξησης του ωραρίου. Ακόμα και μια ώρα δεν μπορεί να προσμετρηθεί με ποσοτικά κριτήρια. Μια επιπλέον ώρα μπορεί να σημαίνει την αναστάτωση και την αποδιοργάνωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφού συνοδεύεται με ανακατανομές μαθημάτων και τμημάτων, νέο πρόσθετο διδακτικό αντικείμενο ή και μετακίνηση σε άλλο σχολείο. Στην Ελλάδα του 2013 υπάρχουν εκπαιδευτικοί που διδάσκουν και μετακινούνται ακόμα και σε 6 σχολεία και από το ένα χωριό στο άλλο διανύοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα! Για ένα γλίσχρο μισθό που ισοδυναμεί μόλις με το 19% του συναδέλφου του στο Λουξεμβούργο ή το 53% στην Κύπρο και το 58% του μέσου όρου των χωρών της Ευρώπης. Από μελέτη του ΚΕΜΕΤΕ προκύπτει ότι η μείωση του καθαρού εισοδήματος των εκπαιδευτικών από το 2009 μέχρι και το 2012 κυμαίνεται από 4.740 περίπου ευρώ για έγγαμους και με 33 χρόνια υπηρεσίας μέχρι 6.585 για τους νεοδιόριστους. Ποσοστιαία η μείωση αυτή κυμαίνεται από 21% περίπου έως 45%. Και βέβαια δεν υπολογίζεται η νέα αφαίμαξη μισθών από την πρώτη κιόλας μέρα του 2013 με βάση το φορο - ληστρικό σύστημα που ψηφίστηκε πρόσφατα. Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι ο ανώτερος μικτός ετήσιος μισθός εκπαιδευτικού σε λύκειο στις χώρες της ευρωζώνης ανέρχεται κατά μέσο όρο 48.690 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα που κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις του σχετικού πίνακα πάνω μόνο από Μάλτα, Εσθονία και Σλοβακία, μόλις 25.756 ευρώ. Όσον αφορά τον κατώτερο μισθό η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση, πάνω μόνο από την Εσθονία με 14.104 ευρώ, έναντι 28.939 που είναι ο μέσος όρος.

 

Μείωση διορισμών και εκπαιδευτικού προσωπικού - σχολεία χωρίς δασκάλους.

 

Προ Μνημονίων οι προσλήψεις κυμαίνονταν από 6 έως 7 χιλιάδες. Το 2010 μειώθηκαν σε 2.850, το 2011 μόλις 600 και το 212 μόλις 225 συνολικά για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση! 

Κατά τη φετινή χρονιά μειώθηκαν δραματικά και οι αναπληρωτές, φτάνοντας τους 3.000, οι μισοί σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, οπότε και έφταναν τους 6.000. 

Με άλλα λόγια μειώθηκε ο αριθμός των εκπαιδευτικών κατά 12% (2010 - 2012) και παράλληλα απολύσεις αναπληρωτών με μείωσή τους κατά 87%, από 15.500 (το 2011 - 12) σε 2.000 (το 2013 -14) σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 

Παράλληλα με τη διαφαινόμενη νέα μαζική συνταξιοδότηση εκπαιδευτικών το επόμενο καλοκαίρι και τον ουσιαστικό μηδενισμό των νέων προσλήψεων, την επόμενη χρονιά θα είναι ιδιαίτερα οξυμένο το πρόβλημα του προσωπικού και των κενών, παρόλο που η αύξηση του ωραρίου μπορεί να «εξοικονομήσει» μέχρι και 10.000 θέσεις εκπαιδευτικών.

Από την αύξηση στην επαγγελματική εξουθένωση σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα

Ωστόσο, η επιβάρυνση με πρόσθετες ώρες επιδεινώνει τις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου και διαμορφώνει συνθήκες επαγγελματικής εξάντλησης των εκπαιδευτικών. Και μάλιστα όσο πιο αντίξοες είναι οι οικονομικές συνθήκες, τόσο πιο δύσκολο και επίπονο γίνεται και το εκπαιδευτικό έργο. Με μαθητές που υποσιτίζονται και λιποθυμούν σε σχολεία που δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ο μαθητικός πληθυσμούς που παραιτείται και αδυνατεί να παρακολουθήσει ουσιαστικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Η αντιπαιδαγωγική «λογιστική» του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. στο όνομα του «εξορθολογισμού» αντιμετωπίζει τους μαθητές ως αριθμούς και τους «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς σαν περιπλανώμενο θίασο που θα τριγυρίζουν από σχολείο σε σχολείο κάνοντας μία, δύο ή και τρεις ώρες, όπου υπάρχουν κενά για να συμπληρώσουν το ωράριό τους. 

Με τις καταργήσεις σχολείων και τμημάτων και τη «σαρδελοποίηση» των μαθητών σε πολυπληθή τμήματα επιδεινώνονται οι συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου και ανοίγουν οι δρόμοι της απο - μόρφωσης και της εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου. Σε αυτές τις συνθήκες οι εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται να καταβάλουν περισσότερες προσπάθειες, να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο προετοιμασίας για να αυτομορφωθούν και να επιμορφωθούν ανασκευάζοντας παραδοσιακές μεθόδους διδασκαλίας για μπορούν να μετατρέψουν τις παγωμένες και γυμνές από υλικοτεχνική υποδομή και εποπτικά μέσα, αίθουσες σε εργαστήρια μάθησης και δημιουργίας. 

 Στην Ελλάδα ο εκπαιδευτικός δεν αντιμετωπίζεται ως επιστήμονας με πολυσύνθετο έργο και παιδαγωγός που διαμορφώνει ελεύθερους και κριτικά σκεπτόμενους πολίτες, αλλά ως φτωχός και άβουλος δημόσιος υπάλληλος - ιμάντας μεταβίβασης της κυρίαρχης γνώσης και ιδεολογίας. Ειδικότερα με το πρόσφατο Π.Δ. για την αξιολόγηση - χειραγώγηση - κατηγοριοποίηση - επιδιώκεται η μισθολογική καθήλωση και διοικητική υποδούλωση. Παράλληλα διαμορφώνεται ένα απολυταρχικό κράτος με την κυριαρχία των κατασταλτικών μηχανισμών και τις βασικές ελευθερίες εν αναστολή. Με το νόμο 4093/2012, το περιβόητο Μνημόνιο διαμορφώνουν ένα εργασιακό τοπίο βαρβαρότητας που κρατά τους εκπαιδευτικούς όμηρους του διοικητικού μηχανισμού και της κυβέρνησης, χωρίς δικαιώματα και σκυφτούς μπροστά σε μια αυταρχική εξουσία. Χαρακτηριστική είναι η άρση του αμετάθετου. Εύκολα με βάση το σιδερένιο πειθαρχικό πλαίσιο βλέπουν το δρόμο προς την αργία, τη διαθεσιμότητα και την απόλυση, αν εμπλέκονται σε οιαδήποτε διοικητική ή ποινική δίωξη, ενώ καταργείται ακόμα και το τεκμήριο της αθωότητας. Ο εργασιακός μεσαίωνας επελαύνει, το καθεστώς εργασιακής τρομοκρατίας οικοδομείται.

Αν η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το κεφάλαιο θέλουν να οικοδομήσουν το φθηνό, ευέλικτο, πειθαρχημένο σχολείο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς πάνω στα ερείπια του δημόσιου σχολείου με εκπαιδευτικούς φτωχούς και υποταγμένους για να διαμορφώνουν ένα εξειδικευμένο, αλλά αμόρφωτο εργατικό δυναμικό, εμείς έχουμε κάθε λόγο να να προβάλουμε το όραμά μας  για ένα άλλο σχολείο. Πραγματικά δημόσιο και δωρεάν που να ανταποκρίνεται στην ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύπτει τους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας, να τους χρησιμοποιεί για να καλυτερέψει την ανθρώπινη ζωή, που να δημιουργεί δημοκρατικά ελεύθερες προσωπικότητες, ανθρώπους που να μαθαίνουν να συνεργάζονται, να σέβονται τη διαφορετικότητα και να δουλεύουν συλλογικά για την προσωπική , αλλά και κοινωνική απελευθέρωση και ευτυχία.